In Javaanse Jongens [werktitel] volgen we een drietal geadopteerden, die -samen met hun adoptieouders- terugkijken op hun, vaak illegale, adoptie in de jaren ’70 en de gevolgen die dat voor hen allen heeft gehad. Samen zullen zij de pijn en de schuldvraag een plek moeten geven die boven de illegaliteit van hun adoptie hangt.

over de maker
Als het jongere broertje van een geadopteerde, oudere broer groeide ik op met het idee dat adoptie de meest normale zaak van de wereld was. Mijn grote broer Tim (hierboven te zien op een jeugdfoto) had ouders die niet voor hem konden zorgen en dus was hij naar Nederland gekomen en mijn broer geworden. Logisch. Toch?

Maar de jaren verstreken en en mijn beeld van adoptie kraakte in haar voegen. Ik zag dat mijn broer er veel verdriet van had en tegelijkertijd zag ik dat mijn vader maar niet begreep waarom mijn broer niet dankbaar(der) was voor de kansen die hij toch in Nederland gekregen had. En ergens daartussenin stond ik.
Vanuit die positie wil ik nu een film maken. Ik snap zowel de liefde en goede bedoelingen van al die aspirant ouders die in de jaren ‘70 en ‘80 een kind uit Indonesië haalden. Maar ook voel ik de pijn van mijn broer, van het weggerukt zijn bij zijn biologische moeder om terecht te komen in een georganiseerde mensenhandel. En de schaamte van de adoptieouders die onder ogen moeten zien dat zij -zonder het te willen- daaraan mee hebben gewerkt.

over de film
In deze documentaire van 50 minuten maken we, vanuit het perspectief van drie geadopteerden, kennis met de familiegeschiedenissen van drie Nederlandse gezinnen die in de jaren ‘70 kozen voor adoptie uit Indonesië. Gezinnen waarin onze hoofdpersonages dus opgroeiden. Wat waren toen de afwegingen voor hun adoptieouders en waren er, terugkijkend, toen wellicht al aanwijzigingen dat er het een en ander niet in de haak was?
Terwijl we deze drie families leren kennen spreken we met onze drie hoofdpersonages over jeugd, pubertijd en welke invloed het geadopteerd zijn daarin op hen heeft gehad. Deze drie levenslijnen brengen ons steeds dichter bij het heden, waarin alle drie onze hoofdpersonages na vier decennia van onbeantwoorde vragen over hun identiteit op een gegeven moment zelf een zoektocht zijn begonnen naar hun afkomst. En met dat meer en meer duidelijk wordt over hoeveel misstanden er rond adoptie zijn geweest in de zeventiger en tachtiger jaren, zullen zij alle drie, op hun eigen manier, eenzelfde schuldvraag proberen te beantwoorden. Wie is er verantwoordelijk voor wat mij overkomen is?

oproep
Voor deze documentaire zijn we momenteel op zoek naar mensen die eventueel mee zouden willen werken aan de film. Ben je geadopteerd uit Indonesië in de jaren ‘70 of ‘80 en zijn er bij jouw adoptie dossier ook vraagtekens of het een legale adoptie is geweest? Ben je zelf op zoek (geweest) naar antwoorden over je roots? En zou je je verhaal vrijblijvend eens een keer met mij willen delen? Dan ga ik heel graag eens een keer met je in gesprek!

Vragen? Mailen kan naar: contact@huibertvanwijk.nl